Hollands schaatsgoud #12 - Marianne Timmer
21 december 2013
In de serie 'Hollands schaatsgoud' wordt elke week tot aan de Winterspelen in Sotsji een Nederlandse gouden medaillewinnaar voor het voetlicht gezet. Dit gebeurt door middel van een biografie die ook op de persoonlijke pagina is te lezen. Deze week aflevering 12 met Marianne Timmer.
Tot ieders verrassing won Marianne Timmer tweemaal Olympisch goud op de Winterspelen van 1998. Daarmee werd ze de 12e Nederlander met Olympisch schaatsgoud. Ze werd de eerste Nederlandse wereldkampioene sprint en op de Olympische Spelen van 2006 werd ze de eerste Nederlander die op verschillende Winterspelen goud veroverde.
SportGeschiedenis.nl heeft zich bij de serie 'Hollands schaatsgoud' aangesloten en zoekt elke week passende historische filmbeelden en foto's.
Biografie
Marianne is een lichtvoetige schaatsster en haar techniek is zeer geschikt voor klapschaatsen. De intrede van deze nieuwe scharnierende schaatsen zijn in het voor-olympischseizoen van 1996-97 dan ook zeer welkom. In maart 1997 wordt ze wereldkampioen 1000 meter en schaatst ze in Inzell en Calgary een totaal van vijf nationaal records.
In de zomer die volgt stapt Timmer over van de Opleidingsploeg Sprint van Leen Pfrommer naar de nationale sprintploeg van Peter Mueller. Deze stap maakt ze omdat ze niet tevreden is over de trainingsaanpak van Pfrommer. In de nieuwe ploeg wordt ze o.a. teamgenoot van Jan Bos, Gerard van Velde en Erben Wennemars. Het team bevalt, maar het harde trainen niet. Ze overweegt nog over te stappen naar de kernploeg van Sijtje van de Lende, maar zowel de KNSB als Peter Mueller steken daar een stokje voor. In het begin van het seizoen blijkt al dat ze door de extra fysieke arbeid niet langzamer is gaan schaatsen. In de World Cups zit ze dicht tegen het podium aan en ze weet zich voor de Olympische Spelen in Nagano te plaatsen op de 500, 1000 en 1500 meter.
De nationale sprintploeg krijgt een boost aan zelfvertrouwen doordat teamgenoot Jan Bos als eerste Nederlander wereldkampioen sprint wordt en het vertrouwen in een goede uitkomst van de extra trainingsarbeid groeit. Op de Winterspelen verlopen beide 500 meters voor Marianne Timmer goed. Een paar dagen later gaat ze voluit in de eerste ronden van de 1500 meter. Deze ogenschijnlijke destructieve actie verleidt NOS commentator Frank Snoeks tot de uitspraak: 'Timmertje, Timmertje... wat ga je doen?'. Het resulteert uiteindelijk in een wereldrecord en ze wordt Olympisch kampioen met meer dan een seconde voorsprong op nummer 2 Gunda Niemann-Stirnemann. Op 19 februari, 4 jaar naar het overlijden van haar beste vriendin Renske Vellinga, staat Timmer als favoriet aan de start van de 1000 meter. Ook ditmaal verslaat ze de wereldtop en verovert haar tweede Olympische titel.
De jaren die volgen zijn niet zo succesvol voor Marianne Timmer. Privé verloopt het rumoerig en ook wisselt ze een aantal keer van team. In 2003 volgt de ommekeer. Ze sluit ze zich aan bij het team van Jac Orie en ook privésituatie komt in rustiger vaarwater terecht. Ze draait al snel weer mee in de wereldtop en in 2004 in Nagano volgt een voorlopig hoogtepunt. Timmer wordt in deze Japanse stad, waar ze Olympisch succes behaalde, de eerste en voorlopig enige Nederlandse wereldkampioen sprint. Ze wint geen enkele afstand, maar is bijzonder constant met driemaal een derde plaats en eenmaal vierde.
Na 2004 komt de focus op Turijn te liggen waar de Winterspelen van 2006 worden gehouden. Daar wil Timmer haar teleurstellende resultaat van 2002 doen verbleken. De Winterspelen beginnen voor haar echter met een domper, ze wordt namelijk gediskwalificeerd op de 500 meter. De dubbele afstand verloopt echter vele malen beter. Op 19 februari staat ze aan de start van de 1000 meter. Acht jaar eerder won ze op dezelfde dag goud op deze afstand. Ze rijdt vroeg in het programma en schaatst een scherpe tijd waar alle toppers na haar zich op stuk bijten. Cindy Klassen en Anni Friesinger komen nog heel dichtbij, resp. 0,04 en 0,06 seconde, maar Timmer blijft ze voor en wint zo haar derde Olympisch goud. Hiermee is ze tevens de eerste Nederlander die op verschillende Winterspelen een titel verovert.
Marianne Timmer wil haar lange carrière afsluiten op de Winterspelen van 2010. Een val, veroorzaakt door Chinese Yu Jing, gooit daar echter roet in het eten. Ze is niet op tijd gerevalideerd voor de Spelen en omdat ze haar loopbaan zo niet wil eindigen stelt ze het afscheid nog een jaar uit, maar in het laaste seizoen kan ze geen potten meer breken.
Marianne Timmer heeft in haar lange carrière van 1993 tot 2011 een aantal baanbrekende resultaten neergezet. Ze is de enige Nederlandse wereldkampioene sprint bij de vrouwen en eerste Nederlandse die op verschillende Winterspelen een titel verovert. Daarnaast is ze met 10 ook recordhouder nationale sprinttitels.
Machiel Smit, 21 december 2013
Zie SportGeschiedenis.nl voor historische en recentere filmbeelden van Marianne Timmer.
Overige afleveringen van de serie 'Hollands schaatsgoud':
Aflevering 1: Carry Geijssen
Aflevering 2: Ans Schut
Aflevering 3: Kees Verkerk
Aflevering 4: Ard Schenk
Aflevering 5: Stien Baas-Kaiser
Aflevering 6: Piet Kleine
Aflevering 7: Annie Borckink
Aflevering 8: Yvonne van Gennip
Aflevering 9: Bart Veldkamp
Aflevering 10: Gianni Romme
Aflevering 11: Ids Postma
Aflevering 12: Marianne Timmer
Aflevering 13: Jochem Uytdehaage
Aflevering 14: Gerard van Velde
Aflevering 15: Ireen Wüst
Aflevering 16: Bob de Jong
Aflevering 17: Sven Kramer
Aflevering 18: Mark Tuitert