Helaas wordt de site door omstandigheden voorlopig niet up-to-date gehouden.

Hollands schaatsgoud #6 - Piet Kleine

november 2013


In de serie 'Hollands schaatsgoud' wordt elke week tot aan de Winterspelen in Sotsji een Nederlandse gouden medaillewinnaar voor het voetlicht gezet. Dit gebeurt door middel van een biografie die ook op de persoonlijke pagina is te lezen. Deze week aflevering 6 met Piet Kleine.

De Winterspelen van 1976 werd niet zo succesvol als vier jaar eerder. Voor de mannen zou het echter nog kariger worden. Piet Kleine veroverde goud op de 10 kilometer en hield zodoende, als oplvolger van Ard Schenk, de Olympische titel in Nederland. Het zou nog 16 jaar duren voor er op de Winterspelen weer een Nederlandse man het Wilhelmus voor zich hoorde spelen.

SportGeschiedenis.nl heeft zich bij de serie 'Hollands schaatsgoud' aangesloten en zoekt elke week passende historische filmbeelden en foto's.

Biografie


Nationale bekendheid vergaarde Piet Kleine in 1976 toen hij de opvolger werd van Ard Schenk als Olympisch kampioen 10 kilometer. De postbode uit Hollandscheveld werd een paar dagen eerder op de Olympische ijsbaan van Innsbruck nog tweede op de 5000 meter achter de Noor Sten Stensen. Deze Stensen liet hij op de 10 kilometer achter zich en veroverde op deze manier de zesde gouden schaatsmedaille op de Olympische Spelen. Het zou nog 16 jaar duren voordat er weer een man schaatsgoud zou winnen. Pas in 1992 losde Bart Veldkamp hem af.

Kleine vergaarde al eeuwige roem met de Olympische titel, maar het jaar 1976 had voor hem nog meer in petto. Twee weken na de Olympische Spelen veroverde hij in Heerenveen zijn eerste en enige wereldtitel allround en werd daarmee de opvolger van Harm Kuipers. Dit was overigens ook het laatste internationale toernooi van Eric Heiden dat hij niet winnend afsloot voordat hij zijn ongekende zege reeks begon. Begin maart sloot Kleine zijn succesvolle jaar af in Inzell. In een week tijd verbeterde hij maar liefst vier wereldrecords, tweemaal de 5000 meter en verder de 10 kilometer en de grote vierkamp.

In de jaren erna lukte het nog wel om nationale medailles te veroveren , maar internationaal kwam Kleine er niet meer aan te pas op de allroundtoernooien. Een vijfde plaats op het EK Allround van 1979 in Deventer was de hoogste notering. Op de Olympische Spelen was hij kansloos voor titel prolongatie tegen een ontketende Eric Heiden, maar hij veroverde nog wel het zilver.

Na het seizoen van 1981 nam Kleine afscheid van het langebaanschaatsen om over te stappen op het wielrennen. In 1985 werd hij met de nationale selectie vijfde op het wereldkampioenschap op het onderdeel 100 kilometer ploegenachtervolging. Een jaar later stapte hij over op het marathonschaatsen. Ook in deze discipline was Kleine succesvol met onder andere een Nederlandse titel marathonschaatsen op kunstijs. Maar als marathonschaatser werd hij vooral bekend als degene die tijdens de Elfstedentocht van 1997 vergat te stempelen bij de stempelpost van Hindeloopen. Hij eindigde de tocht als vijfde, maar hij werd uiteindelijk uit de uitslag geschapt omdat hij geen volle stempelkaart kon overleggen. In 2001 hing hij als 49-jarige de schaatsen aan de wilgen.

Machiel Smit, november 2013

Zie SportGeschiedenis.nl voor historische en recentere filmbeelden van Piet Kleine.

Overige afleveringen van de serie 'Hollands schaatsgoud':
Aflevering 1: Carry Geijssen
Aflevering 2: Ans Schut
Aflevering 3: Kees Verkerk
Aflevering 4: Ard Schenk
Aflevering 5: Stien Baas-Kaiser
Aflevering 6: Piet Kleine
Aflevering 7: Annie Borckink
Aflevering 8: Yvonne van Gennip
Aflevering 9: Bart Veldkamp
Aflevering 10: Gianni Romme
Aflevering 11: Ids Postma
Aflevering 12: Marianne Timmer
Aflevering 13: Jochem Uytdehaage
Aflevering 14: Gerard van Velde
Aflevering 15: Ireen Wüst
Aflevering 16: Bob de Jong
Aflevering 17: Sven Kramer
Aflevering 18: Mark Tuitert