Biografie

Ireen Wüst was nog een junior toen ze haar doorbraak beleefde bij de senioren. Na een bronzen plak bij het NK Allround 2005 volgde dat jaar nog een 4e plaats bij het EK Allround, werd ze 5e bij het WK Allround en veroverde ze de wereldtitel bij de junioren. Aan het eind van het seizoen maakte ze, samen met Jong Oranje ploeggenoot Sven Kramer, de overstap naar de TVM-ploeg van Gerard Kemkers.

In het Olympische seizoen 2005-2006 wint ze als eerstejaars senior de nationale afstandstitels op de 1000, 1500 en 3000 meter en bij het EK Allround in Hamar krijgt ze het brons omgehangen. Hoewel ze eerder in het seizoen op de Olympische ijsbaan van Turijn bij een World Cup op de 3000 meter in de B-groep de snelste tijd van de dag reed, wordt ze niet gezien als favoriet voor Olympisch goud. Op de eerste afstand voor vrouwen, de 3000 meter, rijdt ze echter alle favorieten naar huis en wint als jongste Nederlandse goud bij de Winterspelen. Op de 1500 meter belandt ze ook op het podium en wordt derde.

Het jaar dat volgt wordt een memorabel jaar. Bij het EK Allround heeft ze een ruime voorsprong bij het in gaan van de laatste afstand, maar ze wordt door Martina Sáblíkováze met ruim 14 seconden geklopt op de 5000 meter. In het algemeen klassement komt Wüst uiteindelijk 0,023 punt tekort voor goud. Dit is het kleinste verschil tussen goud en zilver in de historie van het EK Allround vrouwen. Ze laat zich niet uit het veld slaan en een week later staat ze aan de start van het WK Sprint. Ook hier wint ze de zilveren medaille. Gezien de ontgoocheling een week eerder wordt deze plak vooral als mentale overwinning gezien. Op het WK Allround in Heerenveen is ze in ultieme bloedvorm en anno 2014 wordt dit toernooi gezien als haar beste toernooi uit haar carriè. Ze verovert haar eerste wereldtitel bij de senioren met een daverende 500 meter (38,44 en 7 jaar later nog steeds haar PR), baanrecords op de 1500 en 3000 meter en een zeer stabiele 5000 meter. Ze sluit het jaar af met twee wereldtitels bij de WK Afstanden.

In de jaren die volgen groeit Wüst uit tot de beste Nederlandse schaatsster allertijden. Maar niet alle seizoenen verlopen even vlekkeloos. In de zomer van 2007 raakt ze overtraind. In de twee seizoenen die volgen belandt ze nog wel op het podium en verovert ze haar eerste EK titel, maar het niveau van 2007 evenaart ze bij lange na niet. Haar eerste grote succes volgt op de Winterspelen van 2010 in Vancouver. Als outsider strijdt ze mee om de prijzen, maar geheel onverwachts wordt ze Olympisch kampioen op de 1500 meter.

Vanaf het seizoen 2010-2011 lijkt ze haar oude niveau weer te bereiken. In de drie seizoenen die volgen verovert ze negen wereldtitels, waaronder driemaal de titel bij het WK Allround. Met de laatste titel evenaart ze Atje Keulen-Deelstra als succesvolste Nederlandse bij het WK Allround. 2013 wordt het eerste seizoen waarin ze beter presteert dan 2007. In Heerenveen finisht ze als eerste vrouw de 3000 meter op een laaglandbaan onder de 4 minuten: 3.58,68. Ze wordt zowel Europees als wereldkampioen allround en bij de WK Afstanden in Sotsji krijgt ze maar liefst vijf medailles omgehangen, waaronder driemaal goud. De 3.58,68 levert haar aan het eind van het seizoen de schaatsoscar op. Ze wint daarmee als eerste Nederlandse de jaarlijkse prijs voor de beste schaatsprestatie in het seizoen.

Ook in het Olympische seizoen 2013-2014 laat ze weer zeer goede prestaties zien. Ze schaatst bij het Olympisch Kwalificatie Toernooi een wereldrecord 1500 meter voor laaglandbanen (1.53,31) en bij het EK Allround wordt ze voor de derdemaal kampioen. Op dit moment heeft ze alleen Yvonne van Gennip en Marianne Timmer nog voor zich als best presterende Nederlandse op een internationaal kampioenschap. Beide vrouwen wonnen ooit drie gouden medailles. Na Sotsji kan Wüst ook bij deze statistiek de lijst aanvoeren.

Machiel Smit, 12 januari 2014

Zie SportGeschiedenis.nl voor historische en recentere filmbeelden van Ireen Wüst.