Helaas wordt de site door omstandigheden voorlopig niet up-to-date gehouden.

Hollands schaatsgoud #14 - Gerard van Velde

januari 2014


In de serie 'Hollands schaatsgoud' wordt elke week tot aan de Winterspelen in Sotsji een Nederlandse gouden medaillewinnaar voor het voetlicht gezet. Dit gebeurt door middel van een biografie die ook op de persoonlijke pagina is te lezen. Deze week aflevering 14 met Gerard van Velde.

Gerard van Velde was onbedoeld verzamelaar van vierde plaatsen. Nationaal oogstte hij wel de medailles, maar internationaal kwam hij er vaak net te kort voor het podium. Tot 16 februari 2002. Met een fabelachtig wereldrecord reed hij iedereen naar huis en veroverde zo zijn enige gouden medaille bij een internationaal kampioenschap. Bovendien op het mooiste kampioenschap voor een sporter: de Winterspelen.

SportGeschiedenis.nl heeft zich bij de serie 'Hollands schaatsgoud' aangesloten en zoekt elke week passende historische filmbeelden en foto's.

Biografie


Gerard van Velde wordt beschouwd als de beste Nederlandse sprinter van de jaren 90. Zijn grootste succes haalde hij echter in het nieuwe millennium. Het was vaak net niet bij Van Velde, maar bij de Winterspelen van 2002 in Salt Lake City vergaarde hij eeuwige roem.

Van Velde startte zijn carriere in 1990 en een jaar later veroverde hij zijn eerste nationale titel. Op 19 jarige leeftijd werd hij Nederlands kampioen op de 500 en 1000 meter. In 1992 won hij zijn eerste NK Sprint en hetzelfde jaar mocht hij meedoen aan de Olympische Spelen in Albertville. Hij behaalde met een vijfde plaats op de 500 meter en vierde op de 1000 meter goede resultaten op de buitenbaan in de Franse Alpen. Op de 1000 was hij zelfs 0,01 seconde verwijderd van brons en slechts 0,08 van het goud.

In de jaren die volgden was Van Velde redelijk succesvol. In 1993 prolongeerde hij zijn nationale sprinttitel en hetzelfde presteerde hij in 1995 en 1996. In 1996 won hij zijn eerste World Cup, maar verder internationaal succes bleef uit. Vooral ook omdat de klapschaats zijn intrede maakte. Hij kon de vereiste techniek niet onder de knie krijgen en besloot in 1998 te stoppen met schaatsen.

Een jaar later maakte Van Velde al een comeback. Rintje Ritsma was namelijk opzoek naar een trainingspartner en haalde Van Velde over om weer de schaatsen onder te binden. Ditmaal werd hij de gevraagde techniek wel meester. Vlak voor de Spelen van 2002 won hij zijn tweede World Cup wedstrijd en zijn eerste sinds zijn come back. Op de Winterspelen van 2002 leek hij weer naast een Olympische medaille te grijpen. Op de 500 meter kwam hij weer 0,01 seconde te kort. Hij hoefde ditmaal niet lang te wachten om de frustratie van het wederom missen van Olympisch eremetaal goed te kunnen maken. Op de 1000 meter reed hij, met een verbetering van ruim een halve seconde, een fabelachtig wereldrecord en vervulde zo zijn lang gekoesterde wens: Olympisch succes.

In zijn tweede schaatsleven werd Van Velde nog tweemaal Nederlands kampioensprint, 2002 en 2005, wat zijn NK Spint goud op een totaal van zes bracht. Begin 2014 staat hij nog steeds bovenaan de medaillespiegel van dit kampioenschap.

Machiel Smit, januari 2014

Zie SportGeschiedenis.nl voor historische en recentere filmbeelden van Gerard van Velde.

Overige afleveringen van de serie 'Hollands schaatsgoud':
Aflevering 1: Carry Geijssen
Aflevering 2: Ans Schut
Aflevering 3: Kees Verkerk
Aflevering 4: Ard Schenk
Aflevering 5: Stien Baas-Kaiser
Aflevering 6: Piet Kleine
Aflevering 7: Annie Borckink
Aflevering 8: Yvonne van Gennip
Aflevering 9: Bart Veldkamp
Aflevering 10: Gianni Romme
Aflevering 11: Ids Postma
Aflevering 12: Marianne Timmer
Aflevering 13: Jochem Uytdehaage
Aflevering 14: Gerard van Velde
Aflevering 15: Ireen Wüst
Aflevering 16: Bob de Jong
Aflevering 17: Sven Kramer
Aflevering 18: Mark Tuitert